ปากมดลูก

โดยทั่วไปจะใช้เคมีบำบัดเมื่อมะเร็งปากมดลูกแพร่กระจายออกไปนอกมดลูก เมื่อมะเร็งแพร่กระจายไปแล้ว จำเป็นต้องใช้วิธีการทั่วไปหรือทั้งระบบ เช่น เคมีบำบัด เพื่อค้นหาและทำลายเซลล์มะเร็งให้ได้มากที่สุดมะเร็งปากมดลูกส่วนใหญ่สามารถป้องกันได้โดยการหลีกเลี่ยงปัจจัยเสี่ยงและตรวจ Pap เป็นประจำ ปัจจัยเสี่ยงที่สำคัญของมะเร็ง ปากมดลูก คือการติดเชื้อไวรัสฮิวแมนแพปพิลโลมา ซึ่งสามารถลดหรือป้องกันได้โดยการหลีกเลี่ยงการมีเพศสัมพันธ์กับบุคคลที่มีคู่นอนหลายคน ในปี พ.ศ. 2549 วัคซีนที่ใช้ได้ผลกับเชื้อ HPV สี่ชนิด ซึ่งรวมถึงสองสายพันธุ์ที่เป็นสาเหตุของมะเร็งปากมดลูกส่วนใหญ่ ได้รับการอนุมัติให้ใช้ในสตรีอายุระหว่าง 9 ถึง 26 ปี วัคซีนมีผลเฉพาะในผู้ที่ไม่เคยติดเชื้อมาก่อน ด้วยเชื้อเอชพีวี ในทศวรรษหลังการฉีดวัคซีนเอชพีวี อัตราการเกิดมะเร็งปากมดลูกลดลงอย่างมาก ทำให้มีความหวังว่าสักวันหนึ่งโรคนี้อาจหมดไป (หมายถึงน้อยกว่า 4 รายต่อประชากร 100,000 คน) ถุงยางอนามัยไม่มีประสิทธิภาพในการป้องกันการติดเชื้อ HPV หูดที่อวัยวะเพศที่มองเห็นได้ควรได้รับการรักษาทันทีเพื่อลดโอกาสในการพัฒนาเป็นมะเร็งปากมดลูก